بهانه های زندگی .

برای نوشتننداری،تمام حرفهای نگفته ات،یهویی مثل بارونهای بی وقت

اردیبهشت غافلگیرتمیکنه بعد می بینی یک بهونه توی زندگیت هست

که دوباره بهترین کلمات رو بهذهنت و قلبت دعوت می کنه و ازت میخواد

که این همه ناگفته و این همه حسقشنگ رو بیان کنی من فکر می کنم

همیشه آدمها توی زندگیشون به یک بهانهنیاز دارند برای بهتر زندگی 

کردن ، برای بهتر دیدن ، بعضی هم بهانه هایزندگی شون تکراری

میشه و بعد از یک مدت کوتاه باز هم به روزمرگی بر می گردندو دنبال

یک بهانه جدیدتر ، مهم تر از پیدا کردن بهانه ها توی زندگی ، حفظ و

نگهداری و تلاش برای همیشه تاز موندن بهانه ست وگر نه که دور بر

ما آدمها پراز انواع و اقسام بهانه برای ادامه دادنه ، پول ، شهرت موقعیت

اجتماعی بالاتر ،فرزند ، زندگی مشترک ، داشتن خانه و ماشین لوکس .

 همه و همه ممکنهحال ما رو بهتر کنه و بهانه ای برای بهتر دیدن و بهتر

ادامه دادن باشه ، اما اینکهماندگاری هر کدوم و نگاه ما به وجود هر کدوم

از بهانه ها چطوره ، خیلی مهم تراز بودن خود بهانه هاست . همیشه

دلم میخواد و میخواست که اگر روزی بهانه ی برای بهتر زندگی کردن

توی زندگیم اتفاق بیفته ، به اون بهانه به چشم یک نعمتالهی ویک 

 هدیه ازطرف خداوند نگاه کنم و اگر خدا منو لایق اون هدیه دونسته 

بتونم ، منم لایق بودنم روبا حفظ و نگهداریش و استفاده درست از اون

هدیه بهخالق اش نشون بدم . خلاصه که گاهیهم هدیه های خداوند

بهانه میشن کهدوباره بتونی بنویسی توی بهشتی ترین ماه سال ، 

برای همه و همه بهترینبهانه ها رو برای ادامه زندگی آرزو دارم و

دستهای خدا رو که ، که اگرروزیدستهای منو رها کنه هیچ وقت قادر

به ادامه نخواهم بود .خدایا برای منخودت بهترین بهانهبرای ادامه ز

ندگی هستی . بودنت ، یادت ، دستهایمهربونت ، بندهای خوبی

که سر راه زندگی منقرار می دی ،  هدایای خوبت که خورشید رو

به ادامه زندگی دعوت می کنه .کمکم کن لایق اینهمهبودنت باشم

دستهام رو رها نکن که بی بهانه دستهای تو زندگی منمعنایی نداره

تنها رفیقم ببخش ....

بهانه های زندگی .....

برای روح خسته خودم